Jesień...

Jesień zbliża się wielkimi krokami. Dzień coraz krótszy. Zimne poranki, wieczory i noce. W powietrzu czuje się już ten charakterystyczny chłód. Wieje wiatr i pada...ciągle pada.
Kilka migawek zrobionych w czasie drogi na wieś:



Wtedy jeszcze świeciło słońce. Mimo, że na razie co chwilę pada to jeszcze liczę na prawdziwą złotą jesień. Pełną promieni słońca i kolorów.
Bo tak w ogóle to lubię jesień. Nawet gdy pada, a ja siedzę sobie w domu. Czytam książkę, popijam herbatę, w domu pachnie piekącym się ciastem (jak teraz). A w nocy wsłuchuje się w krople deszczu.
Taka jesień mi odpowiada . Byleby opady nie nasiliły się do tego stopnia, że powodują powódź. Takie widoki widziałam jadąc samochodem. Wisła wylała tworząc wielkie rozlewiska.

Wody w małych rzeczkach też podniosły swój poziom, woda spłynęła z wyżyn w doliny i płaskie tereny.
Wtedy deszcz staje się udręka i zmorą. Ludzie, którzy tracą domostwa, którym woda zalewa pola uprawne na pewno w ten sposób postrzegają każde kolejne opady. Tym bardziej liczę, że już przestanie tak bardzo padać.